Vrede, al zouden we willen
Het spreekt alles behalve voor zichzelf,
er zijn dagen en ook nachten die we niet
kunnen doorbreken, hun boodschappen
niet kunnen volgen als duisternis nog actief
hij het nog triomfantelijk even niet opgeeft.
Er zijn nog steeds ergens oorlogen, nog haat
in de wereld, nog steeds onverdraagzaamheid.
Wat zou hij wel niet verzinnen, hij de duisternis
om nog steeds niet echt verdreven te worden
hij spreekt alles behalve vredig, allesbehalve.
Wat is het een groot voorrecht geweest ooit
met toen lege handen de vrede in ontvangst
te kunnen en mogen nemen voor onze ouders.
Het gedenken van vier en vieren van vijf mei
die verwondering goed te mogen proeven.
Ik heb geleerd steeds naar een rechte weg
te vragen, uit te kijken ook krommingen te velen.
Tranen van passanten noem ze pelgrims
op waarde te schatten, van dieren te houden
ook mijn soms ook tanende kracht te vertrouwen.
Vraag mij niet om oplossingen voor al dat leed
dat oorlog heet, ik ben slechts kind en maak nog
taalfouten. Struikel ook nog met regelmaat als het
even moeilijk met mijn eigenzinnige mobiliteit gaat.
Maar kijk, glunder ook even, 't voorjaar komt tot leven.
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 22 februari 2019
Geplaatst in de categorie: filosofie