Leven en Dood
Ik ben een vagebond
Die aan het einde van het jaar
Naar het Zuiden verzwond
Met de barende ooievaar
Zoals tot wortel verwelken
Aleer ze weer opbloeien in het gras
De persistente krokuskelken
Omdat zo het leven was
Gelijk het ochtendrood
Dat uitmondt in de nacht
Het alter ego van de dood
Die dagelijks op ons wacht
Zie ook: http://henkjonkerafrica.yolasite.com
Schrijver: Henk Jonker, 7 maart 2019
gmail.comGeplaatst in de categorie: tijd
vagebond krokuskelken 4.0 met 4 stemmen 
100
100
Geef je reactie op deze inzending: