Stof waarvan we zijn gemaakt
Woorden zijn als sporen
in de sneeuw of vervliegen
of in de rukwinden van de wind
bedekt of verwaaien, raken
verloren onder het laagje stof van
geluk en verdriet, voortgedreven
op goed en slecht van twijfels
van alles wat krom is en uiteindelijk
toch weer recht, te geloven dat
elke smoorde voetstap wordt gehoord
door de ziende en de doven
in alles waarin je twijfelt is dat
gevoel uiteindelijk weer echt.
woorden ontdooien eenmaal
uitgesproken als al het andere,
werd verzwegen bezitten ze de
schone schijn van gelijk geluk,
soms iets te vaak beschreven,
nooit te weinig, nooit genoeg,
de hemel is vol lof van woorden,
creëert het stof waarvan we zijn
gemaakt op het weefgetouw van de tijd,
het rijkt tot aan de ziel en kleeft
aan mensenvoeten, is niet alles
wat het lijkt, blijft de drang altijd
weer te moeten voldoen aan het
wisselende concept van zekerheid.
... Illustratie: Bron: FiloZiel ...
Schrijver: Pama, 10 maart 2019Geplaatst in de categorie: psychologie