Netgedichten

netgedicht (nr. 67.177):

virus

ik neem waar en ook niet
zover van mijn eigen ziel
het weinig scheppende gebaar
van de natuur bij de achilleshiel

kleuren zouden moeten fonkelen,
de lucht kan ruiken naar ontluiken
en lammetjes stelen toch genoegen?

doch velen zien echter doornestruiken
in het sombere landschap van onze schrijver
hij teert thans op het oud eelt van d'ijver

dat was eerst toch anders;
het nachtelijk zwoegen.
dan te sluipen in het heden
van 't eeuwig geestelijk fnuiken