Er bestaat helaas nog geen vredesmedicijn
Er komt een man met een kind langs voor thee,
een praatje, hoe gaat het met jullie , gaat het beter.
Dagen, ze kennen soms nog een botte behandeling
spinazie eten we al , kennen de ovenschotel met ei
en ook de voorzichtigheid 't examen van de intentie.
Kijk , in de richting van de hoofden van de anti-zee
voel je de impact ervan, de wereldwijde publieke opinie.
Zelfs de straatkatten kijken, loeren hongerig naar prooi
nu een hele stoet veldmuizen die op het punt staat
te verhuizen, vertrekt uit schuren van graan ontdaan.
Zij zullen dit seizoen liever naar naastgelegen schoven
staande op, naar de uitgebreidheid van akkers gaan.
Naar boomgaarden met fruit daar sapcentrifuge worden
na dat wat ze hebben gekend , zijn geweest , verandert is.
Wellicht zelfs wijnvlek is geworden op een ongevierd feest.
De artikelen van de grondwet over recht, soevereiniteit
ze zijn ongelezen, de klok heeft gefaald, al weer gefaald.
Zelfs dagen dagen niets uit, tellen geen graven of stenen
als kou van nachten de vorst nadert men tentloos bevriest.
Dan resten webben van herfst, de nooit gekomen zomertijd.
Er kwam een man langs met een kind met gitzwarte ogen
hij had schelpen in zijn zak, een kastanje en beukennoot.
Zijn mooie glimlach kwam even binnen ging niet verloren.
Hij streelde onze hand niet bang dat wij niet echt waren.
De minuten werden plots een soort eeuwigheid van ooit.
... © Annemieke Steenbergen 1-3-2019
Uit de serie: gedwongen migratie uit Syrië.
voetnoot: de site vormt en plaatst zelf bij de opmaak van dit werk zonder mijn wil weer de indeling met wit stukken, excuus , ik heb daar geen hand in.Het moeten gewoon aaneengesloten regels zijn verdeeld in stukken van vijf regels. ...
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 2 april 2019
Geplaatst in de categorie: emoties