Dikkere lagen van vergetelheid
De dag zal geen effect scoren,
het doet vast ook geen poging
aan dat feit te ontsnappen.
Binnen toch wellicht luttelijke minuten
komt vast en zeker een déjà vu moment,
ook weer een verrassend avontuur.
Wat wil tijd verdringen en toch
juist benoemen als iets waarin het
zichtbaar ook weer tekortschiet.
Zullen de roemers aan de lippen
van andere mensen gezet worden,
hun lippen ons als oude wijn genieten.
De stoelen waarop we zaten
zullen zij voortaan anderen
of juist niemand meer dragen.
Herinneringen en gevoelens
wellen. Wat moest verdwijnen,
wegglijden in de vergetelheid.
Hoor hoe ook nu voorbij de half kale
els en berkenbomen de lijster en merel
een mus de stilte geleidelijk doorbreken.
Weten zij en wij wellicht toch teveel
anderzijds juist echt vele momenten
veel te weinig over onwetendheid.
... uit de serie: gewoon leven. ...
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 8 mei 2019
Geplaatst in de categorie: filosofie