inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 67.617):

De ironie van onze tijd ?

Mijn stad wat eerder een rijk van stinkend
water was, het geloof verjaagd door de
kronieken van eeuwen, gedompeld in een
verhaal soms ingetogen, de wet te
brengen in schuilkerk van de taal

de wachters van de grachten hun huizen
gekroond, door menige carillons bespot,
beklad door duiven waardoor de beelden
levend bleven in een mondiale symboliek
van overvolle pleinen en dito terrassen.

uitgelicht in het spoor van hen die in het lot
zijn uitgetreden, verwaaid door de geest en
zwaard, begeleid door de gilden van de straten
hun adem stokt uit de mond van de gulle gaper,
z’n ironische lach verwerkt tot verbazing

waaruit de verste herinneringen zijn opgeschort,
een voortschrijdend gevoel, opgehangen aan
de macht gevangen, zich opricht als de nacht z’n
roerselen staakt in de methodiek van onze tijd.

Gelukkig, bestaat er nog een gulle kastelein
die mij een laatste drankje bracht waar ik mijn
spraak mee deel, steeds in een herhaald refrein.

... Illustratie: Bron: De gulste gaper ...

Schrijver: Pama, 22 mei 2019


Geplaatst in de categorie: tijd

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 50

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)