inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 67.678):

Ontruiming

Zittend op een rots aan de Ierse kust
met onder mij de beukende oceaan
verschijnt er in de lucht pal boven mij
een witte cirkel van liefde.

Ik zie zwanen in de eerste versnelling
en mensen met energiedrankjes languit
achterover in het vertrapte gras.

Mijn droomogen schieten op onzekere,
parelmoeren kleiduiven. Ik dans op mijn
rubberen sokken in deftige graffitikamers
en onder de bloeiende moerbeiboom zing ik
over een vurig verschiet in kleuren

als herfstbladeren, terwijl de gnomen
alles weggraaien, vergeet de eerste drukken
in het antieke kastje niet, achter de rode
gordijnen, want, zo is het ook nog eens

de boeken in mijn hart, de waarheden in
mijn ziel, de vreugdevuren van God, die
zegevieren als eeuwig zielsgeluk.

Schrijver: Joanan Rutgers, 31 mei 2019


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 34

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)