Netgedichten over afscheid

netgedicht (nr. 1.730):

Loes

op jouw fiets naar het feest
lange lokken speelden
langs jouw gezicht

vrienden ontmoet
in stilte afscheid genomen
met vastberadenheid onder jouw arm

fietste je door het maanlicht
op weg naar nergens
verdween zij achter de wolken

al tijden opzoek naar de sleutel
bleek je gevangen
in een doolhof zonder uitgang

dit leek dit de enige uitweg
om te ontsnappen aan
de wind huilt nog altijd