Denken kan niet meer
De vernietiging begint zijn geschiedenis te tekenen
vergankelijkheid als globale vergane glorie
vele diersoorten sterven spoedig uit
en we voelen het in onszelf in iedere porie
vervuiling vraagt verdwaasd zijn tol
de consumptie slaat op hol
zelfs in de ruimte zwerft het rond
veel te groot is onze mond
denken kan niet meer, voor huilen te laat
het intellect verkeert in een spagaat
en niemand weet, het is te laat
voor moeder aarde die vergaat
destructie begint zijn tekening te kleuren
er staat nog heel wat te gebeuren.
Geplaatst in de categorie: milieu