Jan Eijkelboomsteegje
Hoera de Dordtse magistraat
Heeft het besloten Jan Eijk krijgt zijn straat
Nou straat, een steegje waar
Je nog niet dood gevonden worden wilt
Aan hem voor wie geen weg, allee of laan
Geen avenue, geen plein, plantsoen, poort, dijk
Baan, bolwerk, dreef, haven, kade, gracht te groot zou zijn
Wordt minder dan een voetnoot toebedeeld
Maar aangezien men er in deze stad voor staat
Wat groot is terug te brengen tot de eigen minimale maat
Werd het minder dan een pad: een smalle gang, een slurf, een pijp
Die van volkomen niks naar volstrekt nergens leidt
De bobo’s zullen bij het miezerig onthullen
Van het schandelijk naambordje tot eigen eer
Veel hooggestemde woorden blazen
Omtrent hun stadsdichter de eerste en voorlaatste
Want altijd krap bij kas schrapte men
De post voor poëzie die voor de dichter was
Een bedragje dat de heren bij één maal dineren
Zorgeloos verzopen in hun glas
Mijn idee: leg Jan voorgoed ter ruste
In de Museumtuin zijn merel zingt er al
En Art & Dining die ‘sfeervolle locatie’ voor diner en drank
Bezorgt een kelkje dat hij -zover ik hem ken- zal lusten
... In 2017 besloot de gemeenteraad van Dordrecht aan een nauwe doorgang tussen Museumstraat en de Vest de naam Jan Eijkelboomsteegje te geven. Jan was ereburger en stadsdichter (2001-2008). Marieke van Leeuwen was zeer succesvol als Jans opvolger (2009 -2014) maar in 2015 werd het bedrag van 5000 euro voor de stadsdichter in de gemeentebegroting geschrapt.
Aan de zijmuur van het museum is Jans gedicht geplaatst Tuin van Dordrechts Museum waarin een merel de hoofdrol zingt. Zie ook mijn andere gedichten op Jan Eijkelboom.
Foto AD De Dordtenaar ...
Geplaatst in de categorie: literatuur