Wolken vol buien

Mijn hart vindt nu eindelijk rust
in de terechte onrust , de woorden geuit
met een lippendienst bewezen
wat ontsproot en ontspruit
nu ook zij het weer uit.

Niet langer is tijd en
het weten de vreemdeling
een afstandelijk of armetierig ding.
Als ik gedachten laat kantelen
doet het ons nu niet meer wankelen.

Mijn hand rust nu met toestemming
op zijn schouder, dan weer even rug
afwisselend ook weer op zijn magere knie
nu ook hij zegt; ja ik begrijp je naast ja zie.

Achtergebleven gedachten
ze gaan niet meer in mist verloren,
wat nu ooit verwordt tot as en vervliegt
heeft de levenswil toch nog niet verloren.

denken depressies bij mensen oordeel hulpverlening

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47