MIJN LIEF
wolken die drijven
aan een lucht zo blauw
de wind hult zich in zwijgen
waar ze aarzelde of ze spreken zou
de zon die zo vroeg begon
verjaagt enigszins de kou
deed haar best al wat ze kon
maar toch klamp ik me vast
warm me intens gelukkig alleen aan jou
ik ben jouw aapie
en jij die van mij
we zij elkaars ballast
en toch ook elkaars slaapie
nu en altijd zij aan zij
ik ving je op toen je ooit viel
en jij bewaart ons evenwicht – zo stabiel
laat wolken maar vrij drijven
aan een vredig blauwe lucht
laat de zon al of niet uitbundig schijnen
laat ze toch doen wat ze zo graag wil
laat de wind storm spreken of met zucht
in onze cocon is het voor de buitenwereld stil
ons bereikt geen enkel gerucht
wij gaan in elkaar verdwijnen
dat is wat de liefde wil
versmelting van geesten en lijven
Inzender: C.A. de Boer, 1 oktober 2019
Geplaatst in de categorie: liefde