inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 68.846):

zuurstofarm

ik ween om het zwijgen
om de nacht die zijn zwarte slagader toont
diep in het lichaam

mij verbindt met het meest nabije

voel ik nog het kloppen
in deze stroom van stoïcijnse duisternis
die elke waarde breekt

zich wijdvertakt langs wanden van tijd

vandaag of morgen zal ik mezelf herkennen
wanneer ik midden in de nacht word wakker gemaakt
stiller dan ooit

het zwijgen te groot

Schrijver: kerima ellouise, 23 oktober 2019


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 218

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Guido De Pelsmaeker
Datum:
25 oktober 2019
Email:
godassergmail.com
Beste Kerima

Prachtig gedicht! Het vergt veel innerlijke moed om te leven als de nacht zijn donkere slagader toont en elke waarde breekt...
Naam:
Guy Aarts
Datum:
24 oktober 2019
Midscheeps getroffen door dit ontroerend gedicht. Wel wonderlijk mooi geschreven, als dat vertroosting brengt?
Naam:
Jonhy Donovan
Datum:
23 oktober 2019
wat een mooi en sterk gedichtje!!
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
23 oktober 2019
De stilte in de woorden raken Kerima.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)