Netgedichten

netgedicht (nr. 69.481):

Bevrijdingsdag

Ons lichaam is een knekelhuis.
Het kleinste knekelhuisje dat ik ken.

Wat botten in een zak van huid,
met een kop die vol van zorgen is
vier extremiteiten
en nog wat weke delen middenin.
Beenderen en een lege schedel,
die na bevrijdingsdag,
gewoon als knekels voortbestaan.

Ontbonden.
Zo noemen biologen dat.
Het lichaam besteld ter aarde.
Lichaam doods gescheiden
van de geest.

Opgestaan en opgestegen.
De geest weer terug gegeven.
Branden in hel of vagevuur.
Dat menen sommige theologen,
nog steeds.

Doodgegaan.
Gewone stervelingen geloven dat.
Zij leven in het zwarte gat.
Zwarte gaten bestaan,
toonden tal van astronomen aan.

Verlicht.
Zo ervaart een verlichte geest.
Verlichte geesten rouwen niet.
Zij lijden, dus overlijden, niet.
Daarom scheppen ze paradijzen.
Tuinen in de tuin van Eden.

Bevrijd.
Zij die licht in duister durven zien
geven dagelijks hun geest.
Dagelijks vieren ze bevrijdingsdag
op oud- en nieuwjaarsdag
rondom de bron die lijden heet.
Voor hen is leven alle dagen feest.

... Onze geest, op aarde al, vrijheid schenken. Is dat een optie? Of is het een wetenschappelijke dwaling? Wie weet? Wie twijfelt? Of kunnen we er maar beter het zwijgen toe doen en de optie gewoon open houden? ...

Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 31 december 2019