Ik kwam laatst een steen tegen
Ik kwam laatst een steen tegen
en die zei
“Ik ben rots, ik ben steen
ik ben de onverzettelijkheid”
Ik werd bang en vluchtte
Ik keek nog achterom
maar ik zag hem gelukkig
niet meer
Er lag een blad op mijn pad
Eens was ie met velen
Genietend in de zon
Maar het licht dimde
De warmte werd koud
en het blad viel
“Let maar niet op mij,” hoorde ik hem zeggen
“Eens hing ik in volle glorie aan de boom
badend in het licht
Maar weet je, aan alles komt een eind
Het leven trekt zich terug zoals de zee bij eb
De vergankelijkheid is
de werkelijke werkelijkheid
Vraag maar aan de rivier."
Ik liep naar de rivier
Die stroomde met gestage vloed
"Waar ga je heen?”
vroeg ik de rivier
“Naar onbekende oorden,”
zei de rivier
“Ga je mee naar de onbestendigheid?”
“Oké,” zei ik en nam een duik
Geplaatst in de categorie: mystiek