Ik moet even kleien
Hoe een huis overeind kan blijven
nu die akelige ziekte ook daar wil beklijven,
haar geest nu wellicht ook een ster wil zijn
rest hier opnieuw al weer intens zielenpijn.
Die dag dat ze niet meer zal ontwaken
geen gesprekken of reünie mee zal maken,
blijf het vast even roerloos op die hemeltrap
kraakt hij al maanden genoeg bij menig stap.
Maar hoe dan die huizen overeind kunnen blijven,
wij voelen het pijnlijke beklijven, tijd is niet te sparen,
schrijven is als kleien hebben wij zelf mogen ervaren
in hart en ook in het brein daar leven ook zo kan zijn.
Het firmament geeft nu nog merels als strooibiljetten
we moeten nu op de komst van zwarte kraaien letten.
Op kringlooppapier zal ik woorden blijven uiten
al wil naast stormkracht in mijn ziel nu niets ontspruiten.
... Thema: K* Ziekte ...
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 9 februari 2020
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Dank voor het lezen en aanreiken.