inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.890):

Ik moet even kleien

Hoe een huis overeind kan blijven
nu die akelige ziekte ook daar wil beklijven,
haar geest nu wellicht ook een ster wil zijn
rest hier opnieuw al weer intens zielenpijn.

Die dag dat ze niet meer zal ontwaken
geen gesprekken of reünie mee zal maken,
blijf het vast even roerloos op die hemeltrap
kraakt hij al maanden genoeg bij menig stap.

Maar hoe dan die huizen overeind kunnen blijven,
wij voelen het pijnlijke beklijven, tijd is niet te sparen,
schrijven is als kleien hebben wij zelf mogen ervaren
in hart en ook in het brein daar leven ook zo kan zijn.

Het firmament geeft nu nog merels als strooibiljetten
we moeten nu op de komst van zwarte kraaien letten.
Op kringlooppapier zal ik woorden blijven uiten
al wil naast stormkracht in mijn ziel nu niets ontspruiten.

... Thema: K* Ziekte ...


Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman

Schrijver: annemieke steenbergen, 9 februari 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 78

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
annemieke steenbergen
Datum:
13 februari 2020
Ruurd dat klopt, loslaten is mega moeilijk maar de enige manier die recht doet aan jezelf en de persoon die overlijden gaat. Geboren worden is meteen ook weten dat sterven ooit volgt.
Dank voor het lezen en aanreiken.
Naam:
Ruurd van der Weij Fortin
Datum:
9 februari 2020
Email:
ruurdvanderweijgmail.com
Vasthouden is net zo moeilijk als loslaten. Onmenselijke keuze.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)