Het bloed kruipt…
De zon likt aan graven,
gezichten zijn verdwenen,
bloed kruipt over marmer.
Waar het licht voor staat,
vertrekken boze schaduwen
uit de hangmat van de haat.
Wie z’n sterren telt
draagt het licht in de ogen
van aardkinderen.
Gat in de Melkweg,
waardoor oneindigheid schijnt,
verlicht zere plekken,
worden niet door ons gedicht.
... Illustratie: Bron: Fixstate ...
Schrijver: Pama, 9 februari 2020Geplaatst in de categorie: haiku