In het oog (2)
Het oog
is de kluis
waarin ik mezelf opberg,
de storm de sleutel buiten.
Ik ken dit lijf niet,
denk te moeten overgeven,
maar is dat,
omdat de maag het voedsel niet verteert
of doordat het al opgenomen is?
Ik neem mijn handen
en leg ze neer op mijn buik.
Mijn ogen vallen dicht.
In het donker vormt zich een vraag,
welt als kwelwater op,
stroomt door mijn aderen naar
de plek waar mijn handen rusten.
De vraag zakt door mijn huid
naar binnen en fluistert:
“Wat wil je?”
Naar het licht, vrij in de wind,
een sleutel zijn
opdat ik
weg
kan
en
zijn?
water en brood
is niet langer genoeg...
Geplaatst in de categorie: psychologie