Netgedichten

netgedicht (nr. 70.083):

Eén moment

ik schilder je levend
met mijn ogen
geniet van het zonlicht
op jouw haar

zie ik dat kleine meisje
stappend met vader
door het hoge gras
madeliefjes stralen

samen rennend langs
de vloedlijn, waar
luchtkastelen ontwaren
in aangelengde zon

Mama ging jou al voor
zij zal geduldig wachten
toch wil ik jou niet kwijt
blijf nog een ogenblik

om het dageraad mee te vieren
bloemen te zien ontluiken
jouw handen in de mijne te strelen
even maar