inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 70.661):

Laat het meisje glimlachend poëzie schrijven

weemoed daalt met de zon vreet aan mijn huid
kleurt de luchten rood wandelend langs het water
broos en blauw besnaard muziek van klaprozen
eenzaam in een bos vol met vlinders roep ik je naam


zie je niet waar politci de aarde dragen de
slaven van aardse macht, mijn liefste lief
ja ja zo... is de antipode penseel met engelen haar
in Zijn hand. schildert hij portretten in dageraad robijn


we laten het wijnglas zinken heffen het hoog
boven het nieuwsblad en de televisiebeelden strompelen
minnen dansen de absurde wereld uit schietende


kanonnenschimmen uit - o ja - voeg de minnaars samen - o ja -
lichamen samen geuren als gras fijn besnaarde oren omringd
door muzikanten laat het meisje glimlachend poëzie schrijven


Zie ook: https://www.freeartandbeauty.exto.nl

Schrijver: eliZe Augustinus, 19 april 2020


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 69

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
eliZe Augustinus
Datum:
19 april 2020
Lieve - Jean - Pierre - Ami
Fijn om te lezen dat je bij je waardering voor mijn gedicht
ook laat zien hoe het anders kan Dat is niet alleen verrijkend
maar ook leerzaam voor de dichtkunst , waarvan we nooit kunnen zeggen afgestudeerd te zijn .Dankjewel voor je romantische toevoeging
Naam:
Jean-Pierre Ami
Datum:
19 april 2020
Lieve eliZe
prachtige beelden
heb je gecontamineerd
en gevocaliseerd

als ik zelf mocht kiezen
zou ik minnaressen
als muZen scharen
onder de meiboom

in de geur van seringen
en schone olijven
op fluiten spelend
mij adem benemend
minzaam de dichtkunst
bedrijvend...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)