Laat het meisje glimlachend poëzie schrijven
weemoed daalt met de zon vreet aan mijn huid
kleurt de luchten rood wandelend langs het water
broos en blauw besnaard muziek van klaprozen
eenzaam in een bos vol met vlinders roep ik je naam
zie je niet waar politci de aarde dragen de
slaven van aardse macht, mijn liefste lief
ja ja zo... is de antipode penseel met engelen haar
in Zijn hand. schildert hij portretten in dageraad robijn
we laten het wijnglas zinken heffen het hoog
boven het nieuwsblad en de televisiebeelden strompelen
minnen dansen de absurde wereld uit schietende
kanonnenschimmen uit - o ja - voeg de minnaars samen - o ja -
lichamen samen geuren als gras fijn besnaarde oren omringd
door muzikanten laat het meisje glimlachend poëzie schrijven
Zie ook: https://www.freeartandbeauty.exto.nl
Schrijver: eliZe Augustinus, 19 april 2020
Geplaatst in de categorie: maatschappij
Fijn om te lezen dat je bij je waardering voor mijn gedicht
ook laat zien hoe het anders kan Dat is niet alleen verrijkend
maar ook leerzaam voor de dichtkunst , waarvan we nooit kunnen zeggen afgestudeerd te zijn .Dankjewel voor je romantische toevoeging
prachtige beelden
heb je gecontamineerd
en gevocaliseerd
als ik zelf mocht kiezen
zou ik minnaressen
als muZen scharen
onder de meiboom
in de geur van seringen
en schone olijven
op fluiten spelend
mij adem benemend
minzaam de dichtkunst
bedrijvend...