Terwijl de praatjesmaker zijn eigen veren gladstrijkt

Tussen bloemen fladderen kapoentjes
Op het pad onder de zon komen
De herinneringen boven met de adem
Dat zweeft door kale en volle bomen


In het duister van de koude wintertijd
Een volle boom wit bevederd in 't hemellicht
Zangers zingen het lied van alle tijd
Dat U wil geschiede tot in alle eeuwigheid


Doorheen verdriet en lijden de hongerige spreeuwen
Die ons belagen als wij in diepe ootmoed buigen
Met nieuwe longen gaan jubelen en juichen


Terwijl de praatjesmaker zijn eigen veren
Schoonpoetst en glad strijkt gelijktijdig met
De kraai van de hoge toren naar beneden tuimelt

Biografie van deze schrijver

Doorheen Verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 6 stemmen 54