Netgedichten

netgedicht (nr. 71.250):

Spoorstraat, Gouda

Op een foto uit 1905 staat ze naar mij te kijken,
de armen vermoeid langs haar brede heupen,
de rest van de poseurs weet van geen wijken,
maar zij is op weg naar haar werkkeuken

ergens in de bedrijvige binnenstad.
Zij kijkt verloren naar de fotograaf,
die zojuist nog in het koffiehuis zat,
hij vindt haar hoed en jurk zo gaaf,

zegt hij nog een keer voor de mooie kaart,
terwijl haar mand alsmaar zwaarder voelt
en zij somber naar dat apparaat staart,
wordt haar innerlijk lijden niet aangevoeld.

De dienstbode staat er helemaal alleen,
ondanks de vele anderen en het evenement,
ze vindt dat lange wachten maar gemeen
en die fotomaker ergens maar een enge vent.