Zomerschemering
Je zegt – zomer – in de schemering
en ik hoor de manhaftige stem
van jouw blond kloppend hart
nu ware liefde niet langer uit letters bestaat
een fijne lichaamstaal mij woorden ontneemt
wil ik je laten weten dat ik radicaal achter je sta
je bukt om een muntstuk op te rapen
oude dichter met een kromme rug
ik denk aan de gewelven van een kerk
die buigt onder de wind van het volk
je keert jouw gerimpelde blonde hoofd
naar het laatste beetje warme zonlicht
ik fluister – winter - en help je overeind
dansen samen op melodie van de vogels
rijker dan toen we jong waren
armer dan toen we nog geld hadden
op weg naar het bankje in het park.
26 juli 2020
Geplaatst in de categorie: emoties