Een ogenblik langslopend ben je te naakt
Je bent veranderd, geen lucht happende vis meer
noch plant die een tekort aan water kreeg
laat staan een man met lege blikken,
iets glimt en glundert weer in je ooghoeken.
Er is weer een deel ruggengraat dat zich recht,
een boom die met al haar blad omhoog reikt,
zijn armen uitstrekt naar het licht.
Kijk er bouwt zelfs een vogel bijna een nest.
Nee, je bent weer een bloem ik zie de frêle stengel,
je kopje swingt deint zachtjes mee in de wind.
Ik geef je voeding al knak je soms bijna even.
We leven, hebben geen ijshamers meer nodig.
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 27 juli 2020
Geplaatst in de categorie: algemeen