Besmettelijke ziekte

Ik keek in de goud gebraden heerlijkheden
Een tafel met daarop een koude kaars
En een paar takjes lavendel in een zilveren vaas
De ober van het restaurant
Staat voor de deur met een blocnote in zijn hand
Ik aarzelde even; voordat ik naar binnen ging


En trok uiteindelijk de stoute schoenen aan
Terstond vroeg hij naar mijn adres en naam
Ik ademde diep, en kwam pas op verhaal
In de eenzaam kille zaal


Wreed meedogenloos de blik van de man tegenover mij; die mij leek te verslinden
Waar het vuur van duistere hartstocht achter laait
Terwijl de ober met de uitpuilende zak van zijn colbert; met veel betekende glimlach naar mij zwaait
Zo komt hij naar mij toe; met in de andere hand een drankje; alsof de man was mijn beminde


Ik voel mij bedrogen, en wil zijn lichtschuwe ogen trotseren; sta op en vlucht als een hinde
Naar mijn huisje tegenover de boerderijen ordelijk gerijd
In de stille straat de sleutel tevoorschijn straalt; verblijd
Maar och, grote schrik , voor mijn raam blijf ik stokstijf en bedroefd staan
Och heden ; dierbaar verleden ; met onze privacy is het nu voorgoed gedaan

... De nieuwe corona regels van de Meneer Rutte & om je naam adres en telefoonnummer achter te laten
bij het restaurant waar je hebt gedineerd ...

Biografie van deze schrijver

Stokstijf bedroefd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 86