inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 71.880):

Een wakkere bioloog

Mensen bestaan werkelijk,
zoals ook dieren leven.
Mensen zijn zogenaamd wijs.
Homo sapiens sapiens zijn we.
Mensen die primaten zijn.
Aapachtig zijn we allemaal.
Primaat is maar een etiket.
Een zogenaamde naam.

Zijn we wat we denken dat we zijn?
Ben 'IK' een slimme gedachte?
Ben IK mijn ego wel,
dat ik heb bedacht?

Zijn we, wat machthebbers bepalen,
hoe we mensendieren mogen zijn?
Wat ik ten diepste ben.
Zijn we wat we leren?
Wat we geloven?

We worden spelend opgebouwd,
uit dode stoffen die we wisselen.
Bezield worden we, soms bevlogen..
Uit energieke gedachten komen we,
die hier en nu spontaan verschijnen,
en daarna op aftocht gaan.

Wie sterven worden stoffen.
Mensen ontstaan als mededieren.
Uit verre sterrenstoffen.
Uit wonderlijk mysterie.
Uit alles en uit niets.

Het is weer holst van de nacht.
Gedachten zie ik gedichten worden.
Geheel en al spontaan.
Gedichten bezitten rechten.
Ook mensen en al wat leeft.
Rechten van bestaan.

Een zoogdier ben ik. Ik kan zuigen.
Ik dicht. Dus ben ik een dichter.
Ik schrijf. Ik ben een schrijver.
Ik wissel ideeën en stoffen uit.
Een wakkere bioloog ben ik,
die rustig na kon denken.

Vannacht.

... Dierenrechten horen in de grondwet thuis. Dus mensenrechten, uiteraard en natuurlijk, ook. ...


Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 8 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 56

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)