Netgedichten

netgedicht (nr. 72.001):

Argwaan

nu het beest in opmars is, ontwaakt de achterdocht
woorden die worden gesproken, veelal worden herhaald, vinden geen houvast
boosheid maakt zich meester nu jij vindt dat er over jou heen beslist wordt
alle touwtjes die jij dacht te laten vieren, zijn jouw hand allang ontglipt

zo verdwijn jij meer en meer in de grijze mist die jou omhult
hoe stevig ik ook jouw hand in de mijne houd, voel ik hoe
jij opgaat in een wereld die niet de mijne is
ook al wil jij overal opheldering over

kan ik je daar niet begeleiden, omdat de kleuren mij vreemd zijn
evenals de wegwijzers die ondersteboven hangen
blijf jij jezelf verontschuldigen, alsof er een schuldige
aan te wijzen valt, voor de val waarin jij verstrikt bent geraakt