de leegte van een herinnering
zo nu en dan is er even die
glans van een vervaagde
herinnering, het venster
ruw van oudheid met wat
glas waar het licht van schuwt
mijn zomer is de grijns van
de verniste wolken voorbij en
duidt mijn bestaan op de aflossing
van karma, niets tegenstrijdigs
verhaalt het verleden in het lijden
van telkens het ontwijken ervan
nochtans laaf ik me aan de wijn
die me in geschonken wordt
door de rechterhand, dezelfde hand
die tesaam in een verbond met de linker
de hoek verstond waarin ik mijn
tegenstander dreef
ach, tijdloosheid is het wonder
van ontsteltenis, het niet bereiken
van het manifest dat nimmer
ter grondslag lag aan het humeur
waarmee ik mijn opponent
ter canvas sloeg
... opgedragen aan oud profbokser Rudy Koopmans) ...
Schrijver: elze, 30 augustus 2020Geplaatst in de categorie: bedankt