inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 72.269):

Zelfdruk Zien

Het onzichtbare juk,
waaronder mensen bukken moeten.
Moeten!
De oplopende druk,
waaronder we gespannen leven.
Leven!
Onze ontelbare druppels,
die onze emmers vullen wilen.
Willen!

Wanneer goed niet genoeg meer is.
Goed, dat om beter worden vraagt.
Wanneer de lat steeds hoger moet.
Wanneer we veel meer geven willen,
dan medemensen van ons vragen.

Wanneer we onze medemensen
als slavendrijvers blijven zien.
Terwijl ons zelfgemaakte ego zelf,
onze werkelijke slavendrijver is.

Wanneer ons nooit gestorven kind,
dat diep verborgen in ons leeft,
gehoord en gezien wil worden.
Terwijl dat, ons innerlijke kind
om onze erkenning smeekt.

Ja, daar ontstaat onze zelfdruk.
In de spelonken van onze ziel.
Gelukkig verdwijnt zelfdruk,
zoals sneeuw voor onze zon,
wanneer we onszelf leren zien,
als goed, zoals we vroeger waren.

Goed, zoals we ons willen voelen.
Zoals we van harte willen zijn.

... Zelfdruk is onbegrepen levensdruk. Als onbegrepen oorzaak van werkdruk, lichamelijke klachten, overspanning, depressies en burnout, Als oorzaak ook van onvrede en machtsmisbruik. Van ontevreden en ongelukkig zijn. ...


Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 21 september 2020


Geplaatst in de categorie: welzijn

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 73

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)