inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 73.169):

Stille getuigen

Zondagmorgen de koffie loopt
de radio speelt een oud liedje
over een meisje met bruine ogen
ik word er sentimenteel van.

Elk moment is een deur
die openstaat of dicht is
sommige deuren staan op een kier
daar is vaak iets mee.

De hemel buigt over de aarde
een vrouw met een kruik in haar hand
loopt naar de rivier
ze hurkt en vult de kruik met water
de rivier fluistert haar zachte woorden...


Je kunt licht maken
maar niet breken
golven kunnen breken
maar geen licht maken.

Alles moet een naam hebben
anders gaan de dingen verloren
en verdwijnen ze in een zwart gat
of verdrinken in een donkerblauwe zee,
want woorden kunnen niet zwemmen.

Schrijver: joepondro
Inzender: joep, 6 januari 2021


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 149

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ralameimaar
Datum:
17 januari 2021
nou als woorden verdrinken en op de bodem liggen, kunnen ze zomaar deste inhoudsvoller naar boven komen drijven tzt, dus nooit wanhopen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)