Netgedichten

netgedicht (nr. 73.976):

Ver van huis

Het licht loomt de stilte nog.
Vogels roepen hier en daar.
Eindelijk blijven mensen thuis.
De dag sluimert zich ten einde.

Eindelijk daalt het wijs besef,
dat het elders net zo is als hier.
Dat beseffen uitgeputte mensen.
Dat weet elk jonggebleven dier.

Straks wordt het nacht opnieuw.
Adem stroomt door onze longen.
Onze harten blijven kloppen.
Wij zijn aanwezig,
maar zijn er niet.

Dromend in warme bedden,
wordt het de hoogste tijd,
om ver van huis te gaan.

... De mensheid wordt wakker geschud door een virus dat corona heet. Of is het ook een zegen? Een zegen die ons uitnodigt om ons geluk niet elders te gaan zoeken. Elders vindt ons hier. Thuis. Dromend in ons bed. Genietend voor ons huis. ...

Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 19 april 2021