Netgedichten

netgedicht (nr. 77.207):

Servi

Schraal waren de
Schalen
Waarvan we vraten
Als nietszeggende
Nazaten
Van zij die kwamen
Zagen
En namen

We voelden ons bekwaam
Maar alles
Dat wij zagen
Werd vertroebeld
Door dagen
Die we leken
Te beamen

Voorvaders vergaten
Dat veelvraten
Niets bezaten
Zonder
Het planten
Van onheilspellende zaden
In de gronden van
Zij die ook waren
Maar dan wat minder namen

We herdenken nog de namen
Maar de daden van de
Handen die
Landen kraakten
Mensen braken
Bleven schoon en ongedeerd

Het wordt tijd
Dat men
Door de tijd heen
Leert
Dat veelvraten
En zij die
Vastzaten
Aan hebzuchtend kwaad
Samen kunnen oogsten
En door
Dagen heen
Hun granen
Kunnen delen

Want alles dat wij vreten
Is - al zijn we het vergeten -
Overvloed
Geoogst in landen
Van zij die eerder waren
Met leven
Dan wij
Met het verdringen
Van ons geweten

Dus wil ik proosten
Op ons eten
Op de dagen in ons leven
Waarop overvloed regeert
En de geschiedenis
Ons leert
Te geven
In plaats van
Het vergeven
Van zij die niet meer leven
In schoten te deponeren

Op dat liefde overheerst