inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 77.250):

leven

verworpen zijn de jaren
die mij heben verlaten, al
zijn de seizoenen nog
bij vrucht der kennis

bruinrood van het verdorvene
en het blauw van het
zeer dat nu uitgestorven blijkt, al
liggen er duizenden zomers

te koelen aldaar waar het smeltwater
de hemelen deed treuren

niets ontzeggende redeneringen
dansten als zijde glansende
klanken in de leegte die mijn
hart vervulden met fantasieën, al

ontlokte een enkele snaar
een hapering bijtijds een valse
noot om mij dan tóch het geluk
te ontnemen dewelke ik

net had gezaaid op de harde
bodem die mijn geest per
gewijde gedachten deed
splijten van mijn lichaam

Schrijver: elze, 8 juni 2022


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 85

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)