welbehagen
het gaat niet in de regen
die ik zo mis, het water van
welbehagen dat ik dronk
wanneer ik dorstig, ja
dorstig naar jou was
ademhalen in de plooien
van jouw o zo goddelijk
verschijnen, jaren maken
wijzer maar die kleine momenten
waar we elkander tijdloos
verkenden
edoch, het verstrijken van
gebeurtenissen wisten het
verlangen uit, geen lust om
de richting te bepalen
waarheen we zouden
“ kunnen “ gaan
toch is het een plesant
ervaren wanneer ik merk
dat mijn rijkdom volstaat
met die innerlijke stroom
van een voortvloeiende
melancholische gedachte
Geplaatst in de categorie: individu