Maria

Op de dag dat ik me alles afvroeg
Kwam zij met de rijzende zon
Teerder dan rood van de rozen
Neerdalende dauw over planten

Vrede lag als schelpen op haar ogen te rusten
Haar blik sprak de ongesproken taal die zocht en zo zacht
In de hagen, de vogels de wolken vermoedde
Langs de top van nog komende heuvels vermoedde

Ik zag dat ze wijs was die dag
Een voetval als ruisende grassen
Ook dat ze jong was die dag
Een adem als wind over meren

Ik zei: het langste licht is al geweest dit jaar
De tijd drukt als een zware deur op zwakker wordend vlees

Zij zei: de kersen zijn zoet en gerepen
Slaap in de schaduw van mijn lijf
Al wat je vreest stroomt langs
de bloeiend weidse velden
bij avond in de hemel uit, die altijd rode rozen spaart

Schrijver: Peccator Publicus
18 juni 2022

hanskazalmgmail.com

rozen vrees slapen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 57