nachtwind
in de nacht is er weinig wind.
de koele adem van het heelal
is een spiegel van eeuwigheid,
over de stille punten van
sterren terugkijken.
als een verlaten open zee golft
de nacht een koude rimpel op het dak
de maan speelt een lichte vlek
tegen de zware schoorsteen,
hoge steven in een donkere vloed
van pannen opgeheven.
bleke schijn zoekt ruimte op de kap
en zakt dan traag in golvende slagen
zonder omkeer gewichtloos strak
over het kort hellend vlak.
een zilver zonder heerszucht tekent
een fijn leven op de zwarte romp
dat je daar niet verwacht.
het zingt een stille melodie
tot in de slaap
een wiegelied van meegaan
en niets hoeven te verstaan.
Geplaatst in de categorie: algemeen