inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten over afscheid

netgedicht (nr. 1.998):

Tijd om te gaan

Plots omhooggegaan
met de vleugels uitgestrekt
op weg naar het licht.


Ik zou me graag willen begeven naar een plaats waar
mijn leven wordt bewaard en mijn door ouderdom afgetakelde
geheugen zal insluimeren, ver weg van alle drukte en harde geluiden
Een ruimte zonder geschreeuw en waar tederheid een diepe zucht zal slaken.

Ik zou een deur van een tuin willen openen waarin ik
vrij kan wandelen en mijn flink gevulde rugzak met een voltooid
verleden tijd erin die ik altijd heb meegenomen om het even waar neerzet
Een eigen hof met stukje aarde waar de zaadjes van mijn winters groeien en bloeien.

Ik zou graag een schouder willen hebben op welk mijn
hart hangend met dunne breekbare en kwetsbare treurwilgtakken
wordt gedragen tot wanneer zij zal liggen op een ledikant van rust zachtheid
Een schouder waarop mijn fracties van lijden, pijnen en smarten worden gekoesterd.

Ik zou een helpende hand toegereikt willen krijgen voor
mijn reis die mij zal begeleiden tot de laatste oevers worden bereikt
Omarm mijn angsten, mijn moed die verbitterd is geraakt door de jaren heen
Het gevoel dat iemand mij heeft vastgehouden voor het moment van afscheid; tot ziens.


Zie ook: http://catherineboone.blogspot.com

Schrijver: CB, 4 augustus 2022


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 136

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)