Netgedichten

netgedicht (nr. 78.032):

een schepje water

ik was op pad met
de broer van Jezus
zonder pasklare
antwoorden maar
altijd met de paradox
van alle tijden:
onthullen en zwijgen

we stonden stil en
brachten iets in
beweging een
schepje water op
gloeiende kolen
we zaaiden wolken
al wisten we niet

van wie ze waren
we lazen van wie
bijna de hele
Britse zeebodem is
een wandelweg
heeft vele stemmen
we hadden één seizoen

de broer van Jezus en ik
het was te lang
te ver weg op het
tweede gezicht
keerde ik met lege
handen terug het was
buitenaards mooi geweest