Wat echt telt

De lange lanen hebben niets meer te verbergen -
het kreupelhout wordt van zijn bladeren ontdaan.
Het hevig bloeien in de bonte zomerkleuren
is tot een stil vervloeien in de mist vergaan,

en trager klopt het hart en kruipt het bloed in bochten
waar het de droesem van de wijn nu achterlaat.
Heel helder wordt wat telt: de liefde zonder woorden,
het ongevraagd vergeven waar de ander gaat

voorbij de grens van wat de minne vroeger kleurde
en wat haar luister was en glans in lentetijd.
Het is weer herfst, maar nooit voorgoed voor wie eens kende
wat hem of haar tot schreiens toe ooit heeft verblijd.

Uit mijn bundel ‘septemberkruid’ uitgegeven in 2002, p.9

Schrijver: Adeleyd, 9 oktober 2022

rosa.olaertsskynet.be

herfst vergeven liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 66