Netgedichten

netgedicht (nr. 78.204):

Afkomst

Van porulan en porgel
Daar zit je even mee
Als kleine blauwbilgorgel
Valt zo'n afkomst niet mee

Maar kijk ik naar de mijne
Da's ook een raar verhaal
Bepaald geen rechte lijnen
Niet dat ik er om maal

Ik ben gewoon de dochter
En ja, ik zeg het fier
Van een echte oerheks
En van een marinier

Want op een heel klein bootje
Ergens midden zee
Namen mijn lieve ouders
Hun liefdesbedje mee

Het vriest nog, zei de marinier
Dat geeft niet, zei de heks
Zo werd ik midden winter
Gemaakt met toverseks

Dus wie mij weleens aankijkt
En rare dingen ziet
Die zeg ik onomwonden:
Je kent mijn ouders niet!

Geïnspireerd door het gedicht 'De Blauwbilgorgel' van Cornelis Buddingh. Raban! Raban! Raban!
Zie:
https://www.gedichten.nl/nedermap/gedichten/gedicht/215304.html

... Vandaag 68 jaar geleden traden mijn lieve ouders in het huwelijksbootje. Mijn vader, oud-marinier, leerde mij over de sterren. Kleine en Grote Beer. Mijn moeder leerde mij over de maan. Eerste en laatste kwartier. Zij leerde mij ook over kruiden en stenen. En hoe alles bij je terugkomt wat je naar een ander doet. Toen ik mij in de wicca verdiepte, vroeg ik haar wie haar dat geleerd had. 'Niemand', was haar antwoord, 'Ik doe gewoon wat goed voelt.' 'Dan ben je een oerheks', zei ik, en ze begon te lachen, te schaterlachen. Nooit eerder had ik haar zo hard en zo lang horen lachen. Een welhaast bevrijdende lach, alsof eindelijk iemand haar vertelde wie zij was. Onlangs is zij heengegaan. Het leven was klaar. Zij verlangde naar de andere kant van het bestaan, waar ook haar geliefde marinier is. Ma en pa, vandaag drink ik op jullie! Proost! ...

Zie ook: https://www.youtube.com/c...annel/UCd5OZRhw4pDCLYwNaEKoVTQ

Schrijver: Gabriëla Mommers, 9 oktober 2022

gabrielamommers

yahoo.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: familie

Vader

Moeder

Afkomst

Heksen

Marinier

4.0 met 10 stemmen

308

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Gabriëla Mommers
Datum:: 2 januari 2023; @Max: Jouw verwijzing naar de Ranchi Baby's, die in 1950 op een stoomschip geboren zijn, heeft niet te maken met het bootje in mijn gedicht, dat slechts overdrachtelijk bedoeld was als huwelijksbootje. Mijn ouders zijn in 1954 getrouwd, en ik ben in 1961 geboren. Dat is 11 jaar na de Ranchi baby's. Mijn vader is als dienstplichtig militair weliswaar naar de Oost gestuurd in die vermaledijde oorlog, en zwaar getraumatiseerd daarvan teruggekeerd. Maar hij was geen KNIL-militair. Dat waren beroepsmilitairen en dat is mijn pa nooit geweest. Hij werd als dienstplichtige tot marinier opgeleid vanwege zijn goede conditie, omdat hij altijd gevoetbald had. En vervolgens dus als kanonnenvoer naar de Oost gestuurd. Hij wilde helemaal niet gaan. Maar weigeraars gingen de gevangenis in. Dus zijn pa zei dat hij gaan moest. Dan probeer je daar te overleven, kom je volkomen getraumatiseerd terug, en krijg je hier te horen dat je aan de verkeerde kant van de gschiedenis hebt gestaan. Ik wacht als nabestaande en tweede generatie oorlogsslachtoffer nog steeds op excuses van onze regering voor wat ze onze jonge dienstplichtigen in die periode hebben aangedaan. Waarvan akte.

Naam:: Max
Datum:: 16 oktober 2022; Wie meer wil weten kan ook luisteren naar de
"De Ranchi Baby's - een koloniale erfenis",
een NPO1-podcast van Joost Wilgenhof.

Naam:: Bakx J
Datum:: 9 oktober 2022; Je doet zowel je ouders als Kees Buddingh’ eer aan in je gedicht. Graag gelezen!

Naam:: Max de Lussanet
Datum:: 9 oktober 2022; Super Gabriëla, en nog herkenbaar ook, dit tiensterrenjuweeltje! Gecondoleerd trouwens en...dat vijfde couplet is een gedicht ín een gedicht!

Geef je reactie op deze inzending: