KLavdia
Met haar groene Kirgiezenogen
in haar Slavisch, beminnelijk gezicht
verscheen ze bekoorlijk in mijn dromen,
zo zeldzaam prachtig uitgelicht.
Zij geurde naar borsjt en naar vuige zonde
naar arak en naar steppebrood,
Ik had verhoging en lag in mijn sponde,
verhit en amechtig maar ik wou nog niet dood.
Ze zei de lucht mag dan ijl zijn hierboven ,
Jij bent een bedreven alpinist
Dat jij moribundus bent kan ik niet geloven
Ik verzin voor de dood wel een list.
Beklim nu ras mijn toverbergen
Leef goed en vrees geen kerk of vorst
Wees een reus onder de dwergen
en kom je laven aan mijn schamele borst.
13 oktober 2022
Geplaatst in de categorie: mystiek