Netgedichten

netgedicht (nr. 78.490):

Herfstmeditatie

Een glimlach dwars doorheen de grijze wolken
die regen zeggen, straks of al heel gauw;
Vanmorgen was nochtans de lucht nog blauw
en zouden lichte liederen mijn ziel bevolken.

Maar och, je treurt toch niet om wat nog komen kan,
maar evengoed verdwijnen als de sneeuw bij zon;
je kijkt toch verder, waar het al begon
en weet toch ook dat droefheid nu en dan

eenieders deel is in dit korte leven
maar dat er steeds nog zoveel schoonheid is gebleven.

Schrijver: Adeleyd, 18 november 2022