Netgedichten

netgedicht (nr. 78.555):

leef tijd - van harte

het leven lacht en huilt
stormend heen en weer
slingert hoop en verdriet
als de klepel van de klok
van ongeloof tot kordaat

nooit te vergeten geluk
drupt angstige tranen
als plots het onzekere
de wandklok van leven
in schaduw vallen laat

de handschoen genomen
in zoektocht naar houvast
wordt de strijd gestreden
om dat te kunnen houden
wat ons in elkaar beweegt

vandaag meer nog dan ooit
vieren wij daarom ook jou
de vrouw moeder en vriendin
die jij was bent en ook blijft
door wat jij ons doet en laat

van harte