Netgedichten

netgedicht (nr. 341):

Nu

Vandaag draag ik je
naar het zacht geurend gras
Omringd door het neuriënd geklater
van zwoel stromend water
vol van al, dat ons te goede was

Vandaag behaag ik je
tijdens het tortelen der duiven
Bij het zingen van de wind
dat speels de kragen vindt
en het ruisend riet doet wuiven

Vandaag vraag ik je
Laten wij alleen samen zijn
Geef de dagen terug aan morgen
en houdt gisteren strak verborgen
ver verstoken van verdriet en pijn

Schrijver: Paul Tesser, 22 mei 2002

ptesser

home.nl

Geplaatst in de categorie: tijd

Moment

Liefde

3.1 met 100 stemmen

19.302

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

kristine, 14 jaar geleden

Jouw gedicht werd mij door een vriend toegezonden. Uit je gedicht spreekt onmiskenbaar levenservaring.
Anders kun je dit niet zo mooi schrijven, er staat geen woord te veel.
Het geeft me troost. Dankjewel.

Willy, 23 jaar geleden

Heb je gedicht gelezen en heb het voorgelegd aan een goede vriendin
die waarschijnlijk voor mij onbereikbaar zou blijven.
Na het gebruiken van jouw gedicht is dat tot een ommekeer gekomen.
Paul bedankt!

margot, 23 jaar geleden

prachtige beeldspraak
zwevend gelezen

sephus, 23 jaar geleden

Schilderend gedicht.
Zie beelden voor me.

Roger Blaevoet, 23 jaar geleden

Was hij niet ook de pleger van een ander door mij verguisd iets?
Ik wilde in deze nacht nog wel vakkundig daarop reageren, maar kon het niet terugvinden.

P.T. kan mij desgewenst op mijn e-mail adres contacteren voor vakkundige, bruikbare tips.

Geef je reactie op deze inzending: