Verdwaalde faun

er is de vogel en zijn lentelied
er is de schoonheid
een randje dat handen
en harten verbindt
geef het de tijd
we hebben gezien
de pijn in de plooitjes
het kraken en kreunen
de vraag was vaak het antwoord
hier sta ik in het bomenveld
ook wel bos genoemd
als verdwaalde faun
en kijk omhoog

naar het blauw dat komt en gaat
het verlangen naar de eerste zin
die moet glanzen als een paardenvel
ligt hier voor het rapen
kruipt onder je huid
laat je nooit meer los en
dit is niet strafbaar
maar laat het rusten
tot het weer daveren zal
in denderland het land
der hoog geheven vingertjes
om duiding vragend
tot alles weer stil sterven zal

panta rhei

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 140