ondertussen
onder dik ijs heerst geen wind
geen geur. geen kleur. enkel
uitgevaagd pallet van pastel
als herinnerd. hoe er vissen zijn
traag zwijmelen als verstild. ze
doorzichtig zijn als nat papier en
water haast vaste vloeistof is
geworden. planten hun adem
stokken. hoe de lucht tussen ons
bevroor en ook de woorden tussen
onze monden. en onze tongen
en waarom meeuwen op het ijs
blijven zitten. waarop ze wachten
Geplaatst in de categorie: algemeen