noch blijft het dralen bij gisteren
red onze kinderen van dodelijke plannen
jaag de heksen weg
verberg de duivels in een doofpot
red de scheppingsorde
houd de man-vrouw praatjes vast
lokaliseer het kwaad
verjaag het onheil van de wereld
red de pletwals die vijandbeelden
in asfalt stampt
laat alles hetzelfde blijven
de wereld is eenvoudig
maar toen was daar een
kleurrijke lieve voorlees-fee
het klasje genoot het ademde vrede
buiten een uitroep in lettergrepen:
han-den-af-van-on-ze-kin-de-ren
ik hoorde Gibran aanhoudend reciteren:
je kinderen zijn je kinderen niet
je mag hen liefde geven maar
niet je gedachten want zij
hebben hun eigen gedachten
je mag hun lichamen huisvesten
maar niet hun zielen want
hun zielen toeven in het huis van
morgen dat je niet bezoeken kunt
zelfs niet in je dromen
je mag proberen hun gelijke te worden
maar tracht hen niet aan je gelijk te maken
want het leven gaat niet terug
noch blijft het dralen bij gisteren
de voorlees-fee en de kinderen
luisterden zij hebben het begrepen
... De basis voor bovenstaand gedicht is het boek van Judith Butler, filosoof en schrijfster: Wie is er bang voor gender? Strofen 5 tot en met 8 zijn afkomstig van Khalil Gibran (1883-1931), artiest, dichter en schrijver.
De aanleiding was dat ik in Argos Medialogica vernam dat een transpersoon voorlas aan kinderen op een school. Na afloop stond er een boze groep demonstranten klaar met spandoeken: handen af van onze kinderen. ...
26 mei 2024
Geplaatst in de categorie: wereld