Netgedichten

netgedicht (nr. 83.130):

het kleinere kwaad

toen we ontwaakten
voor dag en dauw
in het deprimerende hotel
mocht je niks meer eten
dus ontbeet ik ook niet
toen we de draaideur door gingen
en de lift in stapten
dacht ik terug aan het zwarte monster
dat we op de echo zagen
toen de afdelingsdeuren openzwaaiden
en ze je wezen welk bed
wilde ik je in een deken wikkelen
je optillen en met je vluchten
de straat op het park in
maar ik verroerde me niet
en toen ze je wegreden
om je geweld aan te doen
omdat dat het kleinere kwaad was
zwaaide ik machteloos naar je
onderdrukte de aandrang
achter je aan te hollen
ze tegen te houden
te schreeuwen blijf van haar af
maar natuurlijk hield ik ze niet tegen
want het was het kleinere kwaad