omdat het gras ook groeit

.
de dag van gister draag ik aldoor mee
soms kent zij zwaarte doch steeds meer
het wezen van de liefde. zo bedoeld is.
dan verschijnt vaak gelijk een nieuw uitzicht, weliswaar
op de fundamenten van de oudheid; opgebouwd, uiteengevallen.
maar de zon vertelt nu dat wat was, nu nodig is,
voor een gerijpte geboorte
ja, ik ben weer even de zwaan die drijft op licht en water,
op herkenning en hoop.
als een regenboog bracht de zware adem mij over de schaduw heen.
ik zie de toekomst duidelijk in de ziel van die ander
en voel de hoop samenkomen met de dag van morgen.
het is gelijk aan een bevochten bevrijding.
wel is het zo, dat de vruchten van het doorleven in mijn lijf en leden
met mate zijn gaan wonen. en dat het denken en voelen
steeds meer wijsheid onderkent
die mij bewust ongekend of ontkent
de weg is oneindig, maar een pad bepaalt zelf de richting van
wat in mij is neergeschreven.
en mij nog zal brengen !

Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 23 juli 2024

julius.dreyfsandt.zu.schlammgmail.com

Biografie van deze schrijver

wedergeboorte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 1 stemmen 204